آویشن شیرازی (ممتاز و معطر)
مهم ترین اثرات:
- ضد اسپاسم برونشی
- خلط آور
- ضد میکروب
- ضد نفخ
- کاهش دهنده ترشحات بزاقی
- سقط کننده جنین
- ضد التهاب
- ضد سرفه
- ضد کرم
- مسکن و محرک
- کاهش رطوبت بدن
امام صادق (ع) فرمودند:
- آویشن سبب رویش پرز معده می شود.
اما کاظم (ع) فرمودند:
- بهترین روش مصرف آویشن این است که آسیاب کرده و با نمک بخورند.
امام صادق (ع) فرمودند:
- چهار چیز است که بینایی را جلا می دهند، نفخ داند و ضرر ندارند …، آویشن و نمک: بادی که روی قلب فشارآورده را طرد می کند و راه بسته شده را باز می کنند و بلغم را می سوزانند و مدر هستند و دهان را خوش بو می کنند و معده را نرم می کنند…
در روایت آمده است:
- مردی از واسط (منطقه ای در عراق) به امام کاظم (ع) از رطوبت شکایت کرد. آن حضرت به او دستور داد که آویشن را آسیاب کند و ناشتا (به صورت خشک) بخورد.
آویشن را باید آسیاب کرد و مقدار نمک باید به اندازه نیاز باشد و لازم نیست با آویشن برابر باشد.
آویشن شیرازی به صورت دم کرده جهت برطرف نمودن ناراحتی های معده،درد های استخوانی و بصورت بخور در رفع سرماخوردگی ها مصرف سنتی دارد.
عرق حاصل از تقطیر سرشاخه های گیاه نیز به مصارف ذکر شده می رسد.
آویشن شیرازی بدلیل صفات ظاهری اختصاصی خود از دیگر آویشن ها (آویشن،آویشن باریک) کاملا متفاوت بوده و هیچگاه با آنها اشتباه نمیشود.و نام علمی آن زاتاریا یا ساتاریا (zataria) مشخص می نماید که نام قدیمی “صعتر” اشاره کامل به این گیاه دارد.
آویشن شیرازی یک بوته ضعیف به ارتفاع 10-30 سانتی متر و بندرت خوابیده است.شاخه های آن کوتاه و چوبی است.(در آب و هوای سرد آویشن شیرازی گیاهی است یک ساله و علفی).طول برگ ها 4-10 میلی متر می رسد و بیضوی هستند.حاشیه برگ ها تا حدودی برگشته است.سطح بالایی کمی کرکدار است.سطح زیرین دارای کرک های قابل لمس است.طول گلها 3-7 میلی متر به رنگ صورتی یا بنفش است و در محور برگ های فوقانی به شکل فراهم قرار گرفته اند.زمان گل دادن بین خرداد تا مرداد است.تمام بخش های گیاه دارای طعم و بوی معطر و مطبوعی است.
ش قدرتی (خریدار محصول) –
نسبتا خوب بود.